петак, 29. децембар 2023.

Noć u poderotini duše

 



Zastadoh na usamljenom mjestu

Oslonih se na račvasto drvo
Držeći glavu zabačenu udobno
Okrenutu ka gomili zvijezda

Puštajući da mi blistaju u očima
Dok mir nepokretne noći
Obuzima svaki nerv
Po cjelokupnoj  njegovoj dužini

Hladno je i mraz grize oštrim zubima

Tračak svijetlosti formira neviđena lica

Sivilo istoka šalje nagovještaj sunca

Bjekstvo iz nadolazećih misli
Trenutna je želja

Glasovi u glavi se stišavaju
Dok se čvrće pripijam uz stablo
Izbacujući suvišni dah iz pluća

Smirujući bučni otkucaj srca
Beonjače se nadigravaju sa zorom

Zgrčenim prstima prelazim
Preko grubih talasa kore drveta
Sve do čvrstog stezanja 

Ujedno se uvijajući u drhtavo
Ćebe neodoljivog svitanja
Od kojeg se mrak sanjivo povlačio

U poderotine duše
Koja je tiho ječala

Kroz izlizane dihtung gumice
Osjećajući tiho umiranje zvijezda... 

Dopisnik iz Džepova Snova:
Branislav Makljenović

Нема коментара:

Постави коментар