Juče je umrlo u ponoć
Jašem ovo danas bez sedla
Otima se, kao da ga rita noć
A meni se u grlu skupila knedla
Danas me tjera na svoju stranu
A ja se držim za taj sjaj
Kao za krila u letu, vranu
Koja krikom doziva maj
Uzvik se iz mog grla čuje
Slavi dan novog rađanja
Ispod mene, jedan oblak tu je
Štiti me od sunčevog gađanja
Letim sa vranom i danom
Običnim nebom, malo plavim
Samo sa jednom, običnom manom
Gore se osjećam ogromnim i malim
Letim u jedan novi dan...
Dopisnik iz Džepova snova:
Branislav Makljenović
Нема коментара:
Постави коментар